Στα φτερά της Ιστορίας, Απηχήσεις της μικρασιατικής καταστροφής στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου ,στις 7μμ, συνεχίζεται ο κύκλος διαδικτυακών συναντήσεων που διοργανώνει ο Όμιλος για την Ιστορική Εκπαίδευση και το Εργαστήριο Ιστορίας και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Θέμα της τρίτης συνάντησης “Απηχήσεις της Μικρασιατικής Καταστροφής στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή”

Zoom meeting

Meeting ID: 812 7634 5230

Passcode: 454486

Ο Πάνος Καρνέζης και o Δημοσθένης Παπαμάρκος συνομιλούν με τις Έλλη Λεμονίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας, Πανεπιστημίου Πατρών. Γνωστικό αντικείμενο: Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία – Δημόσιες χρήσεις του ιστορικού παρελθόντος,

και Γιούλη Χρονοπούλου, Σ.Ε.Ε. ΠΕ02 και συγγραφέα.

Αφόρμηση τα έργα τους Λαβύρινθος , εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 2004/ Πατάκης 2022 και  εκδόσεις Αντίποδες 2014 και Πατάκης 2020.

Για τον Λαβύρινθο:

“Η ποιότητα που τον κάνει συγγραφέα ξεχωριστό είναι η πολύ ιδιαίτερη σχέση της γραφής του µε τον µαγικό ρεαλισµό. Κι υπάρχουν ψήγµατα Ντε Μπερνιέρ, ακόµη και Μάρκες µερικές φορές, η τρελή οµορφιά της φαντασίας του Καρνέζη όµως είναι ολότελα κατακτηµένη, ολότελα δική του».

Julie Myerson, The Guardian

«Ανατρεπτική αλληγορία της ιστορίας του 20ού αιώνα». Publishers Weekly

Για το Γκιακ:

«Ο συγγραφέας αναθέτει τον ρόλο της διήγησης σε στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία και μεταφέρουν τις εμπειρίες τους με το προφορικό ηχόχρωμα της αρβανίτικης διαλέκτου, μιας αλβανικής προέλευσης διαλέκτου που μιλήθηκε πολύ περιορισμένα και σκόρπια για πάνω από πέντε αιώνες και σώζεται κυρίως μέσα από την προφορική παράδοση. Η τεχνοτροπία θυμίζει το εν μέρει ομόλογο θεματικά και εμβληματικό κείμενο του Στρατή Δούκα «Ιστορία ενός αιχμαλώτου», στο οποίο οι ιδιωματικές φράσεις και τουρκικές λέξεις της διήγησης ενισχύουν την προφορικότητα του κειμένου. Οι διηγήσεις των ηρώων του «Γκιακ», ανθρώπων που προέρχονται από αρβανιτοχώρια της Ρούμελης, ηχούν με την αμεσότητα μιας απομαγνητοφωνημένης σχεδόν περιγραφής που αρκείται στη στοιχειώδη συντακτική δομή και στη λιτή παρατακτική σύνδεση των προτάσεων, στην πλήρη απουσία κάθε λυρικής πρόθεσης και στη δωρική ευθύτητα ενός γυμνού ρεαλισμού»

Θ. Νικολαΐδης «Τα Νέα»/ «Βιβλιοδρόμιο»