Στα φτερά της ιστορίας, Η «Μνημονιακή Κρίση» και οι απηχήσεις της στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνική παραγωγή.
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2023 ,στις 7 μμ, ολοκληρώνεται ο κύκλος “Στα φτερά της Ιστορίας” με τη διαδικτυακή συνάντηση,
Η «Μνημονιακή Κρίση» και οι απηχήσεις της στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνική παραγωγή.
Ο κύκλος αυτός ήταν συνδιοργάνωση του Ομίλου για την Ιστορική Εκπαίδευση και του Εργαστηρίου Ιστορίας και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Με αφόρμηση τα έργα
– «Τριλογία της Κρίσεως» του Πέτρου Μάρκαρη
Και
– «Το καλό θα’ρθει από τη θάλασσα» του Χ. Οικονόμου
Οι συγγραφείς θα συνομιλήσουν με τους:
– Τριαντάφυλλο Πετρίδη, ιστορικό , μέλος του ΔΣ του Ο.Ι.Ε.Ε.
– Ελένη Πατσιατζή, μέλος ΔΣ του Ο.Ι.Ε.Ε.
Zoom Meeting
Meeting ID: 864 2131 0063
Passcode: 494043
Για τα βιβλία:
«…Γράφοντας την τριλογία του, ο Μάρκαρης θα παρακολουθήσει βήμα προς βήμα την εξέλιξη της κρίσης. Ο δολοφόνοι θα βάλουν στο στόχαστρό τους τραπεζικά στελέχη, στελέχη οίκων αξιολόγησης, διευθυντές εισπρακτικών εταιρειών, καθ’ όλα ύποπτους επιχειρηματίες, αλλά και πανεπιστημιακούς ή συνδικαλιστές, κερδίζοντας τον θαυμασμό της οργισμένης κοινής γνώμης. Το ερώτημα γεννάται αμέσως: μπορεί η λογοτεχνία να πλησιάσει από τόσο κοντά την πραγματικότητα, ιδίως όταν εκείνο το οποίο επιδιώκει να αναδείξει είναι ο κοινωνικοπολιτικός της πυρήνας, χωρίς να ξεπέσει στη φωτογραφική αναπαραγωγή ή, χειρότερα, στην απροκάλυπτη καταγγελία της; Το θέμα καταρχάς δεν είναι ο βαθμός συγχρονισμού του συγγραφέα με τα γεγονότα που συγκλονίζουν την κοινωνία του, αλλά η μέθοδος της μεταγωγής και υποβολής τους. Η αφήγηση του Μάρκαρη καταφέρνει να χτίσει έναν κοινωνικό κόσμο που υπερβαίνει ευθύς εξαρχής την ειδησεογραφική ή τη στενά σχολιογραφική του εικόνα. Τα φαινόμενα που θίγει ο Μάρκαρης μπορεί να ξεκινούν από την παρούσα πραγματικότητα, αλλά αποκτούν γρήγορα το ιστορικό βάθος που απαιτείται προκειμένου να περιγράψουν ανάγλυφα τα χρόνια συμπτώματα της κατρακύλας της.»
(Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, περιοδικό ο αναγνώστης)
«…Ο συγγραφέας επαναπροσδιορίζει εύστοχα και οριοθετεί διττά τον όρο «εσωτερικός μετανάστης», ο οποίος παλιότερα ήταν συνυφασμένος με την αστυφιλία, δίνοντάς του πλέον τη διάσταση του παρείσακτου. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αντιστρέφει και μεταλλάσσει μια κατάσταση, αυτήν της επονομαζόμενης αποκέντρωσης, από ευκταία και ονειρική σε ανεπιθύμητη και εφιαλτική. Ο εν λόγω διφυής επαναπροσδιορισμός δεν συνιστά απλώς μια ακόμη εκδοχή του «ξένου» και μια διαφοροποιημένη έκφανση της ετερότητας, αλλά συμβάλλει στην ανασημασιοδότηση της έννοιας της πατρίδας. Είναι δυνατόν να αισθάνεται κανείς ξένος στη χώρα του; Να μην καταφέρνει να επικοινωνεί με ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα; Να μην μοιράζεται μαζί τους τις ελπίδες και τα όνειρα, μολονότι έχουν κοινή Ιστορία; Τα ερωτήματα που ανακύπτουν από το βιβλίο του Οικονόμου δεν κρέμονται στο κενό, καθώς η ιδεολογική ραχοκοκαλιά του βιβλίου στήνεται μέσα από τις ευκρινείς απαντήσεις τους, χωρίς ο συγγραφέας να θολώνει το τοπίο για ζητήματα, που όπως τα παραπάνω, είναι πιθανό να κατατρύχουν τον κάθε αναγνώστη και συνάμα κάτοικο αυτής της χώρας. Και βέβαια εν προκειμένω, νευραλγικό ρόλο στην επίτευξη της προαναφερθείσας απόπειρας διαδραματίζει και ο τρόπος που ο συγγραφέας πραγματεύεται την έννοια της Μνήμης στον βαθμό που αυτή συνδέεται τόσο με το ατομικό τραύμα όσο και με το συλλογικό.»
(Σωτηρία Καλασαρίδου , περιοδικό ο αναγνώστης)
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!