Στα φτερά της Ιστορίας, Νεοναζισμός
Το φαινόμενο του νεοναζισμού και οι απηχήσεις του στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνική παραγωγή, τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2023 στις 7.00 μ.μ., στην ένατη διαδικτυακή συνάντηση του κύκλου “Στα φτερά της Ιστορίας” που συνδιοργανώνουν ο Όμιλος για την Ιστορική Εκπαίδευση και το Εργαστήριο Ιστορίας και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Με αφόρμηση τα βιβλία:
– «Στο στήθος μέσα χάλκινη καρδιά», Κώστα Κατσουλάρη, Μεταίχμιο 2018
– «Φανή», Ευγενία Μπογιάνου, Μεταίχμιο 2019
Οι συγγραφείς θα συνομιλήσουν με τους:
– Κλεονίκη Αλεξοπούλου, μεταδιδακτόρισσα στην Οικονομική Ιστορία, διδάσκουσα στο Πάντειο, μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού Marginalia
– Κωστή Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικό, υπεύθυνο της πρωτοβουλίας «ΣΗΜΕΙΟ για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς», π. πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Zoom Meeting
Meeting ID: 848 8901 6822
Passcode: 535069
Για τα βιβλία:
-Ένα βασικό ερώτημα που αναδύεται από το κείμενο είναι με ποιους τρόπους διαμορφώνεται η αντρική ταυτότητα σε περιόδους έντονης κοινωνικής κρίσης όπου νέα πρότυπα αρρενωπότητας κατασκευάζονται και τα παλιά καταρρέουν βίαια υπό το βάρος της ενοχής, της ανασφάλειας, του προσωπικού και συλλογικού τραύματος. Κάθε πατρική φιγούρα απειλείται με αποκαθήλωση καθώς το γόητρο της αντρικής εξουσίας αμφισβητείται και νέες μέχρι πρόσφατα περιθωριοποιημένες αξίες και μορφές εξουσίας καταλαμβάνουν πρώτη θέση στην συνείδηση συναισθηματικά ανώριμων και εύκολα εντυπωσιαζόμενων νεαρών. Ακολούθως, οι νεαροί ήρωες της μυθιστορίας του Κατσουλάρη δανείζονται στοιχεία από τα Ομηρικά έπη: την εκτόνωση άγριων, αδούλευτων ενστίκτων και συναισθημάτων, την οργή, την εκδικητικότητα, την επιθυμία εξάλειψης του διαφορετικού.(Εύα Στάμου, Fractal, 13/11/2018).
–Η Μπογιάνου φιλοτεχνεί μια οικογενειακή τοιχογραφία καθώς και μια ευρηματική ανασκόπηση των τελευταίων τριάντα χρόνων, εφόσον η αφήγησή της ανοίγεται διαρκώς με ομόκεντρους κύκλους από το κρίσιμο χρονικό σημείο της δεκαετίας της κρίσης στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, οι οποίες εξέθρεψαν την «κατάσταση εξαίρεσης» που βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Κι όλα αυτά αφηγημένα από την οπτική μιας κοπέλας που γεννήθηκε στις αρχές του ’90, της Φανής· φοιτήτριας, που μεγάλωσε σε μονογονεϊκή οικογένεια χωρίς καμία καταπίεση και που τώρα ζει σε ένα διαμέρισμα της Ασκληπιού, στο κέντρο της Αθήνας. […]Χωρίς να εγκαταλείπει τον ρεαλισμό, η Μπογιάνου διαθέτει τη δυνατότητα να «βλέπει» το πριν των ανθρώπων και των καταστάσεων και να χαρτογραφεί τις συμπεριφορές τους. Το «γιατί» της τέτοιας εξέλιξής τους παρουσιάζεται με τρόπο αβίαστο, καθώς η συγγραφέας γνωρίζει πώς να προσεγγίζει το συλλογικό μέσα από το ατομικό πάθος, αναδεικνύοντας τον λογοτεχνικό λόγο σε μαρτυρία της εποχής μας και εγκαθιδρύοντας με την Ιστορία μια διακειμενική σχέση Λόγων (με τη φουκοϊκή έννοια του όρου), έναν ενδιάμεσο τόπο συνάντησης και διαλόγου μεταξύ της λογοτεχνίας και της Ιστορίας. Γιατί η γραφή της Μπογιάνου μιλά όχι για τα συνταρακτικά πρόσφατα γεγονότα αλλά για τους ανθρώπους από τη μεριά της ζωής, εκεί όπου το ατομικό τέμνεται με το συλλογικό ή το συλλογικό φωτίζεται από το προσωπικό βίωμα και την ανθρώπινη περιπέτεια. Άλλωστε, η «εμπράγματη»λογοτεχνία δεν γράφεται με ιδέες αλλά με αισθήματα και ευαισθησίες.(Δ. Χριστόπουλος, Bookpress , 10/04/ 2020)
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!